Terwijl we verheugd zouden moeten zijn dat we kunnen kiezen of ons surfgedrag wel of niet wordt geregistreerd, zijn we juist verbolgen van al die cookiemuren, half-doorzichtige maar niet omheen te klikken pop-ups en zeggen we voor de duizendste keer "ja" bij dezelfde site.
Eigenlijk klikken we gewoon ALTIJD op ja, want dan kun je tenminste door. Ironisch genoeg wordt je antwoord op de vraag of je wel of geen cookies accepteert opgeslagen in (je raadt het al) een cookie. Als je dan "nee" antwoord ben je 2-voudig de pineut. De site die je bezoekt werkt maar half of helemaal niet, en je antwoord wordt ook niet opgeslagen dus krijg je diezelfde vraag keer op keer voor je neus bij het bezoeken van die site.De cookiewet is echter veel genuanceerder dan de manier waarop deze wet geïnterpreteerd (en nageleefd) wordt bij de meeste websites. Terwijl vele websites alle cookies blokkeren indien "nee" is geantwoord, gaat het eigenlijk alleen om het inperken van zogenaamde "tracking" cookies. Die houden bij waar je vandaan surft, welke zoekopdrachten je hebt uitgevoerd, en (onder andere) hoe lang je een pagina bekeken hebt. Deze informatie is, indien in grote getalen aanwezig en goed gerangschikt, prima geschikt om een profielschets van de nietsvermoedende surfer te maken. En dat is waar de EU zich over heeft gebogen. Het is in strijd met privacy-wetgeving dat je iemand ongevraagd profileert en daarmee privézaken kunt achterhalen (kledingsmaak, interesses, koopgedrag, seksuele voorkeur etc). De zoekmachine Google is het mooiste voorbeeld van een commerciële profiler. Op basis van jouw surfgedrag (die d.m.v. cookies in kaart wordt gebracht) krijg je specifieke advertenties te zien. Het is iedereen wel eens opgevallen dat je allemaal reclames van grasmaaiers voorbij ziet komen zodra je een of twee keer hebt gezocht naar goedkoop graszaad (of iets soortgelijks).
Hoe dan ook, Nederland heeft een wet opgesteld waarbij wordt aangegeven dat de bezoeker van een website de keuze krijgt of deze wel of niet toestaat dat er tracking cookies worden gebruikt.
De implementatie van deze wet heeft echter bijzonder veel geld gekost. Elke Nederlandse website (in ieder geval elke site met meer dan 10.000 bezoekers per maand) moest zijn site aanpassen om de gebruiker de vraag te kunnen stellen. Dus bij elke website krijg je de vraag of je akkoord gaat met de cookies. Keer op keer opnieuw. Want de ene keer blader je met je PC naar de site, de andere keer pak je je tablet erbij en een derde keer gebruik je je smartphone om naar de website te bladeren.
Het heeft de consument meer ergenis opgeleverd dan voordelen. Je antwoordt namelijk toch wel met "ja". Dus jouw surfgedrag wordt gewoon geregistreerd, alleen heb je er een irritante vraag erbij gekregen.
Terwijl de implementatie van de wet zo eenvoudig had kunnen zijn. Er zijn miljoenen websites, maar slechts een handvol web-browsers. DE ideale plek om in te stellen of je wel of geen tracking-cookies toestaat is dan ook de web-browser. De EU heeft al zoveel beperkingen opgelegd aan bedrijven als Microsoft, Apple en Google op economische gronden, waarom dan ook niet op het gebied van privacy? Stel het verplicht aan elke web-browser (van Google, Microsoft, Apple en de anderen) dat deze de cookie-voorkeur van de gebruiker moet onthouden. Gewoon eenmalig ingeven wat je wenst en klaar is kees.
Dat had wellicht een paar miljoen euro gekost. Maar het had zeker ook honderden miljoenen bespaard.
